na zapalenie wątroby, astmę, żółtaczkę, a nawet trąd. Należy nadmienić, że aloes używano podczas leczenia osób, którzy odnieśli oparzenia na skutek ataku atomowego na Nagasaki i Hiroszimę w 1945 roku. Odnotowano, że za sprawą jego niezwykłych właściwości wspomagających gojenie u ogromnej ilości ludzi rany dobrze się zagoiły, nie pozostawiając blizn. W 1945 roku założono pierwszą plantację Aloe Vera na wyspie Barbados. Od tamtej pory powstało ich wiele na całej kuli ziemskiej (m.in. w Stanach Zjednoczonych oraz w Australii). Wzrosło też znacznie zapotrzebowanie na miąższ z aloesu, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, a także w Europie. Pierwotne miejsca występowania bylin aloesowych były suche, gorące terytoria zarówno Afryki, jak i Azji Mniejszej. Prawdopodobnie z tego powodu pierwsze pisemne wzmianki dotyczące wykorzystania Aloe Vera Odnaleziono zarówno na glinianych tabliczkach sumeryjskich, jak i na egipskich papirusach. Te pierwsze datuje się na 2200 r. p.n.e., czyli powyżej 4 tysięcy lat temu. Natomiast Papirus ebers, który zawiera wiadomości o aloesie pochodzą z 1552 r. p.n.e. (3,5 tysiąca lat temu). Jedna z archeologicznych teorii twierdzi, że królowa Kleopatra właśnie aloesowi zawdzięczała swoją niespotykaną urodę. Jako roślina, która z łatwością przystosowuje się do nowych warunków, Aloe Vera szybko zawędrował do Grecji, Rzymu, na tereny Dalekiego Wschodu oraz na teren obu Ameryk.
